Sæby Hallenslev Friskole, elev Emilie Johanne Kejlstrup, 8. klasse
Dage med Corona
Emilie Johanne Kejlstrup 14 år
Høng
Vestsjælland
Mit liv i corona krisen
Onsdag d. 11. Marts sad jeg i stuen, og pludselig kom pressemødet på fjernsynet, hvor Mette Frederiksen udmeldte, at landet lukker ned. Det vil sige, at jeg ikke skulle i skole i de næste par uger. I starten var jeg lettet, og synes det var rart, at vi skulle være hjemme, men nu synes jeg ikke, det er fedt. Jeg savner mine venner, og den hverdag, der var engang, at vi gik i skole, og så vores venner, er pludselig stoppet. Vores hverdag er blevet vendt op og ned, og vi skulle til, at have virtuel undervisning.
Nu er min hverdag meget anderledes end før!
Jeg står senere op, jeg er mere træt end før, og det bliver værre og værre.
Jeg kan heller ikke være sammen med mine venner mere, og det er mega hårdt! Førhen har jeg ikke værdsat det, at jeg bare kunne tage med en veninde hjem, eller tage til Slagelse efter skole, men nu kan jeg virkelig mærke, at jeg savner det.
Det gode ved hverdagen nu er, at jeg ikke nødvendigvis skal tidligt op og i bad for, at se nogenlunde ud til, at jeg skal i skole. Jeg er også mere sammen med min familie, og det er også en god ting.
Jeg følger med i situationen på de forskellige medier for at se, hvordan det går, og om vi snart må samles igen, men jeg ser ikke pressemødet hver gang. Jeg synes, at Mette Frederiksen har tacklet den her situation rigtigt godt, og det har virket som om, at hun har styr på det hele, og det beroliger mig meget.
Dog synes jeg, at mange ikke holder afstand i butikkerne, og de husker ikke på, hvor stor smittefaren egentlig er.
Min første reaktion til, at vi skulle til at have hjemmeundervisning var, at det er mega fedt, men da det ligesom blev forlænget 5 uger mere, var det ikke lige så sjovt, som det var i starten.
Jeg arbejder hverdag på det skolearbejde vi får for, men det bliver sværere og sværere, at gå hjemme, og når vi heller ikke har mulighed for den samme hjælp fra lærerne mere, er det super svært. Det der er sværest er ikke, at kunne se venner og familie, men det, jeg savner allermest, er nok at tage ud og spise eller tage i biografen med mine venner!
Jeg skriver og snakker mest med to af mine bedste venner, og det er hyggeligt at kunne det, men vi ville nu hellere mødes i virkeligheden.
Jeg ser flere film og finder den næste efter den næste serie, jeg kan se.
Jeg skulle have været på festival til sommer, og det har jeg måttet aflyse, der har også været et par konfirmationer, jeg ikke har kunnet komme til alligevel.
Jeg forestiller mig på en eller anden måde, at vi alle sammen nok har haft, eller får corona på et tidspunkt, men det ikke er alle, som kan mærke det.